Psy i Pudle

Śnieżynka

A to jak można wychować psa

http://www.youtube.com/watch?v=P9Fyey4D5hg&feature=youtu.be

Śnieżynka · Wysłany: Czw 21:52, 31 Mar 2011 Temat postu:

kolejny dobry filmik

http://www.youtube.com/user/JustJesse197#p/a/u/2/RTTfmoklBok

polecam obejrzeć zwłaszcza co po niektórym, co uważają, że ich psy są najwspanialsze i nie potrzeba im szkolenia, bo umieją.

Baggio · Wysłany: Czw 23:51, 31 Mar 2011 Temat postu:

Piękne!!! A co pani ma w ręku? - Kliker.

Śnieżynka

na pewno też smaki

Yessie

Fantastyczne, płaczemy ze śmiechu. Zapiera dech!

Cheritka

bura4

Ela

Nie chcę się mądrzyć, ale jak ja pracowałam z Edzią, kiedy miała 7-9 m-cy zarowno Ty Marta , jak i Ewa, mówiłyście, że Wasze psy tego nie potrzebują. Igor , bo jest jeszcze za mało dojrzały, bo pudle dojrzewają później. Ewa natomiast mówiła, że wie jak sie szkoli, i skoro Marek nic z Goldim nie robi , to ona bedzie,wie jak.

Ja nic nie mówiłam, bo uznałam ,że jesteście mądrzejsze, bardziej doświadczone w pudlach itd.

Teraz Wy szkolicie, ale wiele nawyków musicie odkręcać, a ja robię mało co ( bo jestem leniwa) a Edka jest manewrowalna i sterowalna w 97 %. Pewnie to jest suczka jest mi pewnie łatwiej.
Moje zdanie jest takie: psa szkoli się od początku, dostosowując wszystko do jego możliwości, w zależności od tego, co chce się od psa uzyskać. Im wcześniej się zacznie, tym łatwiej i krócej wszystko trwa. Widziałam 2,5 misięczne szczeniaki skupione na przewodniku tak, jak Edka w wieku 5 m-cy ( bo póżniej zaczęłyśmy ). Każde szkolenie dla psa może być zabawą. Oczywiście potrzebny mądry trener i tyle. Sporty to juz inna sprawa. dzięki usportowieniu psa wiele złych nawyków można odkręcić. Ale po co odkręcać, można wcześniej szkolić pozytywnymi metodami.

Piszę to po to, żeby uświadomić każdemu, kto będzie czytał te wpisy, że psa najłatwiej szkolić do 1,5-2 lat , a potem mamy już tylko przyjemność, przez całe życie psa. To nie jest moja mądrość, wyczytałam to w mądrych książkach.
Ewa , Goldiś jest świetnym psem, ogarnie wszystko, pod warunkiem, że nie będziesz mu w tym przeszkadzać. To Ty musisz wiele rzeczy opanować, żeby ułatwić mu pracę. Ja wciąż popełniam wiele błędów, to ja szkolę się permanentnie, a nie Edka. Robię z nią prawie nic, a ona patrzy we mnie jak w obrazek, ale musi mieć motywację, Nikt nie pracuje za darmo. I to jest klucz do sukcesu, klucz do psa. Właściwe zmotywowanie do pracy. Nie doceniamy chyba naszych psiaków, one potrafią być bardziej interesowne, niż możemy to sobie wyobrazić. I trzeba to wykorzystać.

Pewnie po tej wypowiedzi, mam o dwie koleżanki mniej, ale trudno.

dog_master

Zgadzam się z Elą, że najłatwiej jest na świeżym psie, czyli młodym Wink

Ale są różne podejścia, niektórzy wolą poczekać, aż pies się rozwinie. Co kto lubi, ja osobiście uważam, że nie można ze szczeniakiem przesadzać (szczególnie jak widzę różnice pudel a np. border collie.... przepaść moje drogie, przepaść na korzyść bc...), ale jednocześnie można dłubać podstawy od młodości. A nawet podstawy podstaw Wink

A miłość moim zdaniem nie ma tu nic do rzeczy. Potrzebna jest motywacja. Pewnie, można i na miłość, jak to Kubuś momentami robił. Tylko jak tu psa bardziej zmotywować...? Sklonować się? Wink

I tu znów, co kto lubi, ja akurat uwielbiam psy z silnym popędem łupu i bardzo się cieszę, że takiego mam Smile

Niektórzy wolą spokojniejsze i bardziej opanowane wersje. Dla mnie dynamit to jest to Wink

Wydaje mi się, że właśnie pracując z psem daje się mu lepsze zrozumienie człowieka, pewność i zabawę, co przełoży się na wzmocnienie więzi. Jakoś dziwnym trafem oba moje pudle były "moje". Mimo, że podział obowiązków był taki sam, to u mnie było szkolenie/zabawa Wink

Oczywiście nie można przeginać, bo to co widzę niektórzy (na szczęście nie pudlarze) robią, to... Pies to maszyna, robot... Niee.

U nas to działa. Tymek był na początku bardzo interesownym psem, a teraz coraz lepiej się rozumiemy i jest już naprawdę świetnie. Robiąc wszystko od podstaw, ale powoli.

Aaa, i moim zdaniem takie dyskusje są potrzebne Smile

bura4

No tak, to ja powiem coś od siebie, odnośnie tego szkolenia. Ela, nie masz racji. Ja szkoliłam Igora na tyle na ile mogłam. Rzeszów to zadupie. Nie mam tu szkoleniowców więc proszę nie porównuj swoich możliwości szkoleniowych do moich. To raz. Dwa, nie miałam i nie mam kasy i czasu na to, żeby zapisywać się na 3 szkolenia na raz. No teraz mam czas, bo pracuje na pół etatu, nie siedzę w szkole od rana do wieczora, za to już zupełnie nie mam $$. Poza tym Igora kupiłam nie po to, żeby go szkolić, żadnego swojego psa w życiu nie szkoliłam, i były dobrze wychowane i grzeczne. Nie było takiej potrzeby. Wolałam ta kase którą uciułałam, przeznaczyć na wystawy - bo to było kiedyś coś, co było moim życiem. Haha, dawno temu.

W zasadzie dopiero od tego roku pojawił się u nas szkoleniowiec, który coś tam potrafi, metodami pozytywnymi. I który coś tam wie o psiej psychice. Pozostali to tacy, co każą psu na psie przedszkole kupować dławik, bo tylko tak należy z psem pracować. Psie przedszkole to tutaj nie jak u Anki od Mokrej uspołecznianie psa tylko nieco bardziej lajtowe PT1. I to jest norma. I na takim szkoleniu byłam. Pozostałe szkolenia polegają na chodzeniu w kółko i szarpaniu się z psami. Nie widziałam w tym sensu. Ela sama wiesz, że żeby w końcu coś z Igorem zrobić, musiałam pojechać do Warszawy do Anki. Bo tutaj każdy ma jednakowe podejście. No, może nie jedno, był jeden taki, co kazał mi psa wykastrować to wszystko przejdzie Razz

Po moim trupie.

Plus, nie porównujmy Igora do Edzi, bo raz, to samiec a ona suka, a dwa - to różne temperamenty. To, co dla mnie jest problemem, dla stu innych nie było by nim zupełnie. Więc to całe odkręcanie, to nie jest walka z agresją psa czy coś... Tylko, że ja chciałabym mieć psa idealnego

Edzia jest sterowalna bo ma taki a nie inny temperament plus, ja uważam, że jest przepracowana, z resztą po tym co widziałam na warsztatach jak się blokowała i ile musiałaś ją zachęcać to potwierdza. Plus to, że mieszka się z prowadzącymi, też ma swoje plusy :)Te wieczorne dyskusje, dają zupełnie inny obraż tego, co się dzieje na semi. No i jeszcze może to, że używałaś na niej obroży elektrycznej. To uważam, też daje efekt tego, że pies jest zabaweczka i nie kombinuje. A mój to dynamit, i to jaki.

Ja myślę, że gdybym miała takie możliwości jak warszawiacy, i wiedzę dotycząca tego, z kim warto szkolić, to być może zaczęłabym pracę z Igorem wcześniej. Choć tak, jak mówiła mi Anka, Igor już na wstępie był bardzo dobrze wychowanym psem. Trzeba tylko pokazać mu jak się ogarnąć i zapanować nad sobą. I to, uważam, jesteśmy w stanie teraz uzyskać. A jeśli nawet trzeba w to teraz włożyć więcej pracy, to dla mnie właśnie teraz jest na to odpowiedni czas, bo mi się TERAZ chce go szkolić. Dawniej była by to niemiła konieczność robienia z psem jakiś dziwnych sztuczek. Razz

A, i jeszcze jedno. Psa szkoli się przez całe życie. A nie tylko przez te pierwsze 2 lata. Oczywiście przerwy są wskazane, ale pies jak człowiek, zapomina Razz

Ela

Cheritka

bura4

Ela, widzę, że nie rozumiesz o co mi chodzi. Tak, w Rzeszowie są organizowane zawody obi. Tak, są w Rzeszowie ludzie, którzy obi trenują. Psy szkolą za pomocą kolców, łańcuszków. Widziałam kilku szkoleniowców w akcji, i zapewniam Cię nawet dziś nie szukałabym u nich porady. Wiesz jak kolczatka niszczy włos???? Razz

Co ciekawe, ludzie którzy mają większe sukcesy i pojęcie o szkoleniu pozytywnym, jak np. Kamila, jeżdżą do Warszawy i Krakowa na szkolenia. Jeszcze raz powtórzę, ze szkoleniowców, z którymi ja miałam przyjemność nikt nie umiał konstruktywnie podejść do tematu. Zawsze szkolenie miało na celu nauczenie konkretnych umiejętności a nie stworzenie więzi z psem. Na zawodach obi nie byłam w życiu, bo i po cóż? Pudli tam nie było. A dla mnie szkolenia to była ostatnia rzecz którą się interesowałam.

W zasadzie długo wierzyłam w to, co mówiły mi bardziej doświadczone osoby w pudlowym temacie, że młody jest jaki jest, bo młody, bo jak dojrzeje to sie ogarnie, to jaja mu uszami nie będą wychodzić. No i niestety, okazuje się, że te same osoby teraz stwierdzają (czego się dowiaduję od osób trzecich), że całym tym szkoleniem zrobiłam Igorowi krzywdę i zabiłam to co w nim najpiękniejsze, jego "pazur". Na wystawach też wszyscy zawsze mi wytykali, że za dużo bym od Igora chciała, że on taki ma temperament itd. Hm, ci sami mówili o mojej kwadratowej kuli, że ładna :/ W ogóle myślę sobie, że większość psów wystawowych to chyba oprócz szkolenia typowo wystawowego to raczej nie jest szkolona... Mają tylko ładnie nosić głowę i ogon i stać jak posążek...

A co do Asi. Tak, zapewne jest w świecie wielu fantastycznych trenerów. Ale widzisz, tu w grę wchodzi czynnik ludzki. Dla mnie to właśnie ona była swego rodzaju 'natchnieniem' do pracy z gizdą. Myślę, że Anka specjalnie mnie namawiała na to semi, bo wiedziała, że tak będzie. Uważam, że Asia ma niezwykłą charyzmę, zdolność wzięcia człowieka pod włos i zmotywowania, bo pewnie ja sama nie miałabym aż takiej motywacji.

Nie przeczę, że teraz, z tej perspektywy, pewnie gdybym miała możliwości i kontakty, które mam dzisiaj, to zaczęłabym go ogarniać wcześniej. Bo przecież nie jest tak, że NIC z psem nie pobiłam. Uważam, że wychowałam go dobrze. Nie miałam z nim takich dużych problemów do czasu aż zaczął testosteron mu uszami wychodzić. Ale jak mówi powiedzenie, człowiek jakby wiedział że się przewróci, to by sobie usiadł. I nie uważam, że każdemu psu jest potrzebne szkolenie. Nie takie, jakie są w większości "szkół" z chodzeniem na dławikach w kółeczku. Potrzeba jest mądrych trenerów którzy dadzą człowiekowi podstawy i nauczą, jak pracować z psem. Dla mnie na przykład wielką różnicę zrobiła głupotka - schowanie psu zabawek i wydawanie niektórych tylko za pracę. No tego, to nikt mi wcześniej nie uświadamiał. I dało to sto razy więcej niż zamykanie psa w klacie, które nie powiem, też czasem uskuteczniam, szczególnie jak wracam z treningu, a on chce jeszcze.

A co do tego, z czym był u Igora problem... Z kryciem innych psów głównie! I nakręcaniem się niemożebnym na te psy właśnie, zwiewaniem do psów. Ze skupianiem uwagi przy psach... Ale czemu się tu dziwić, skoro Igor ma niedostatek towarzystwa... Ja nawet miałam nadzieje na te spacery integracyjne, ale niestety, okazały się one klapą, pies uczy się tam tylko złych rzeczy, więc nie wiem po co. Mam nadzieję, że teraz, jak zacznie się coś dziać w temacie stowarzyszenia będzie większa możliwość znalezienia towarzystwa do spacerów poligonowych. Oprócz tego Igor był na prawdę fajnym psem. Tylko w stresie, na wystawach, pokazywał pazurki i startował do konkurencji z kryciem. Bo agresywnie, to nie Razz

Z tymi problemami Igor był na szkoleniu w jednej z "lepszych" szkółek w Rzeszowie, bo te problemy były od zarania. Trener stwierdzał, że mam do psa zbyt miękką rękę, że za dużo się z nim bawię (szczeniak 6 miesięcy), ale chociaż nie kazywał nosić łańcuszka. Nie widział problemu w tym, że (szkolenia odbywają się na nieogrodzonym terenie, bo żadna tutejsza szkółka nie ma ogrodzonego terenu), że psy całą watachą poleciały cwałem w stronę ruchliwej drogi na Warszawę... Nie widział problemu (albo nie wiedział co z nim zrobić), że Igor kryje psiaki po sterylizacji. Nie nauczył nas jak nagradzać psa, nauka odbywała się na zasadzie szarpania się ze psem. No idealne psie przedszkole. Jedyne z czego byłam tam zadowolona, do czasu tego wypadu na A4, to to, że pies miał towarzystwo. Ale właśnie - byłam zadowolona, bo nie widziałam, jak może wyglądać psie przedszkole!

Ela

[quote="Cheritka"]

Izabela124

bura4 możesz mi opisać swoją pracę z Igorem nad problemem zauważania na spacerach psów zamiast przewodnika oraz próby krycia? Kiss jest teraz w taki wieku, że też mam z tym problem... Może być na pw

Equus

Wow, ale się dyskusja rozwinęła Wink

To ja dołożę swoje trzy grosze Wink

Moim zdaniem szkolenie stricte sportowe często ma niezbyt dużo wspólnego ze szkoleniem użytkowym

Nie raz widziałam jak psy, które na torze chodzą jak w zegarku są totalnie nieogarnięte na spacerach, co więcej są np. mocno agresywne do innych psów i trzeba się trzymać od nich z daleka. Nie zapomnę jak mój mąż był w szoku jak kiedyś oglądaliśmy szkolenie OBI, gdzie psy po prostu wpatrzone w panią wykonywały polecenia na placu prawie zanim jeszcze komendę usłyszały, a potem spotkaliśmy tą panią jak frunęła za swoimi trzema borderami ze schodów bo się psy speszyły na spacerek (przyznam, że to było zabawne

). Dowiedziałam się wtedy też, że niektórzy nie używają komend z obi poza placem czyli poza kontekstem więc na zwykłym spacerze równaj nie robią. Poza tym sportowe równaj na przykład jest moim zdaniem kompletnie nieużytkowe - pies zamiast iść przy nodze i patrzeć gdzie idzie wgapia się w zęby (tak tak często to są zęby a nie oczy wcale - po to się wydaje nagrody z ust!) i wpada na przeszkody

A wiele osób, które trenują obi (zresztą agi też) nie uznają w ogóle spuszczania psów żeby się pobawiły z innymi - jest to absolutnie zakazane bo pies ma się skupiać i bawić tyko z przewodnikiem).
Co nie znaczy że mi się obi nie podoba - wręcz przeciwnie ale pies mistrz świata w obi nie musi koniecznie być wybitnie "usłuchany" w życiu codziennym

jedno nie równa się drugiemu Razz

Ela

Marta, fajnie wszystko opisałaś, Myślę, że takie informacje mogą wielu osobom ułatwić życie z psem, na pewno lepiej późno niż wcale. Zawsze powtarzałam ( również za Twoimi plecami), że Igor to świetny i mądry pies, miałam tez zdanie, że jego popędy trzeba ukierunkować na pracę. Szkolenia siłowe to wielka głupota i nie dziwię się że takich szkoleń unikałaś.
To co napisałaś Ewie "dlaczego dopiero od wiosny" to swłowa, które można powtórzyć wielu osobom, nie tylko pudlarzom. Przez to że ludzie czekają , nie wiadomo na co, zamiast szkolić od szczeniaka sprawia, że wielu psom przypina się łatki agresywnych, nie do ułożenia i lądują one często poza rodziną. dlatego tak uparcie namawiam Cię, żebyś opowiadała, nad czym dzięki szkoleniom łatwiej jest zapanować.Ty jesteś do tego uprawniona, masz narowistego, ale przekochanego chłopczyka, pisz jak sie zmienia, oprócz tego, że pokazujesz świetne filmiki z Waszej pracy, opisuj spacery, niech ludzie wiedzą, że szkolenie w każdym czasie- właściwe szkolenie daje efekty. Ja jestem w innej sytuacji, z sunią zawsze jest łatwiej, ale mam też inne doświadczenia i wiem do czego może prowadzić nieszkolenie psa. Nie każdy potrafi sobie posłuszeństwo sam zrobić, dla wielu psów bywa czasem za późno.

Co do Asi, jest fantastyczna, ale żeby ktoś nie pomyślał, że jedyna. Jest wielu świetnych trenerów. Myślę, że większość sportowych szkółek skupia dobrych trenerów, kilku znam. Mówię o szkołach warszawskich. Więc nie traćmy czasu na polemiki, tylko zachęcajmy do szkoleń. Jeśli ktoś ma psa młodego tym lepiej, jeśli starszego - nigdy nie jest za późno.

Ja zachęcam do nauki od szczeniaczkowa. Oczywiście wszystko stosownie do wieku.
Nasz program szkoleń był taki: 4-7 miesiąc podstawowe posłuszeństwo szczeniakowe, potem wesoła łapka na hali 2 m-ce , bo zima była- po prostu psie towarzystwo było potrzebne, trudno to właściwie nazwać szkoleniem, raczej zabawa. Choć tam właśnie Edzia nauczyła się tzw.rezystencji czyli bezwzględnego trwania w jednym miejscu ( zostań). Mnie jednak zależało na towarzystwie dla niej i fajna grupa szczeniaków starszych nam się trafiła.
Tam właśnie w Janczewicach zetknęłam się z agilitowym klubem, do któego przystapiłayśmy. Do wiosny podstawy na hali, potem na placu ta przygoda trwa do dzisiaj, juz prawie rok. W miedzy czasie szkolenie agilitowe wiosną i na jesieni 2012 u Tomka Jakubowskiego-super zabawa.
Ponieważ Edzia nie bardzo ma z kim biegać koło domu, to wszystkie zajęcia, a były nawet 4Xw tyg służyły wybieganiu po trosze i po trosze nauce. Na OBI nie miałąm ochoty, ale trafiłam na zawody i tak jak Ewcia pomyślałam, że jesli pies tak patrzy w przewodnika, to dopiero musi być szczęście. I trafiłam do Anek, i od razu do Asi. Semi to było moje pierwsze zetknięcie z porządnym OBI. Teraz Edzia chodzi i patrzy i nie wiem, czy mi to wystarcza, chyba nie bo apetyt rośnie w miarę jedzenia. Wiem, że za mało ćwiczymy, a jeszcze inne rzeczy utrwalać powinnam. Wystarczyłoby 10 min.dziennie. ja staram się chociaż 3-4x w tyg po 10 min. Ale ćwiczymy na spacerach przywołanie, zwłaszcza w lesie.
Tak to u nas wygladało i nie było z pewnością niczego za dużo. piszesz o zawieszaniu Edzi na semi, A nie widziałaś jak ja sie zawieszałam. Masz odpowiedź ona odbija mój nastrój. ja ja nie jestem czegoś pewna, to i jej sie udziela. A dla mnie na semi było zetknięcie z kosmosem.

Właściwie to nowy wątek by się przydał na temat szkolenia, ale pod kątem: "lepiej póżno niż wcale...", a może jednak lepiej "czym skorupka za młodu..."

Efman

Ela

Dużo jest racji w tym co piszesz Efmanko, za bardzo uczłowieczamy nasze psy, traktujemy jak dzieci, a może nawet lepiej. Pies nie wiadomo kiedy dochodzi do wniosku, że może sobie pozwolić na dużo, bo jest najważniejszy, a dalej to już prosta droga do różnych niepożądanych zachowań. Dlatego uważam, że zajmować psa trzeba cały czas, od małego w sensie dawać mu różne zadania, żeby powstała taka więź, że pies wie, że jest całkowicie zależny od przewodnika. Tu myślę o przechodzeniu wszystkich psich spraw przez przewodnika- zabawki, żarcie, wąchanie, bieganie, zabawa z psami. itp. Pójdziesz, jak Ci pozwolę! Pies ma mieć świadomość, że bez swego Pana nie przeżyje, że dzięki Panu ma co jeść, ma się z kim i czym bawić. Oczywiście szalejące hormony , to dodatkowe wyzwanie, ale trzeba w porę zacząć rozładowywać gromadzącą się w samcu energię, żeby nie doprowadzić do frustracji psa, bo może to skutkować zachowaniami nawet agresywnymi. Można i o tym przeczytać w niejednej książce, ale w życie wdrożyć samemu jest to trudno- stąd dobrze jest zaufać mądremu trenerowi (jeśli się takiego znajdzie).
I nie każdy musi od razu zajmować się sportem, wystarczy myślę "zrobić" psa towarzyszącego z elemantami OBI, trzeba zawsze być przed psem, być dla niego bardziej atrakcyjnym niż inne sprawy. Nauczyć się ignorować go, kiedy on czegoś chce, żeby czas, jaki mu aktywnie poświęcamy był dla psa najfajniejszy, oczekiwany. Acha, i przerywać zabawę (szkolenie)w najciekawszym dla psa momencie, żeby zawsze miał niedosyt, żeby wyczekiwał na następną sesję.
Z psami sportowymi chyba często jest tak, że nie potrafią zachować sie w normalnym zyciu, sa zaborcze, albo agresywne- przynajmniej z takimi sytuacjami sie zetknęłam. Właściciele mówią, " bo on nie lubi innych psów, jemu psy nie sa potrzebne, wystarczę ja, on jest terytorialny ( bardzo modne stwierdzenie)- takie wyjaśnienia słyszałam- moim zdaniem, to któreś ogniwko w szkoleniu było za słabe i psu się coś uroiło, ale w sporcie, w pracy jest świetny. To tez nie jest fajne, jeśli pies sportowy musi lądować w klatce po treningu, bo puszczony luzem atakuje inne psy . Dla mnie ideałem jest po prostu pies rodzinny, dzięki któremu właściciel może realizować swoje fanaberie, jeśli chce ( tak myślę o sporcie). Sport z Edką jest przede wszystkim dla mnie, w drugiej kolejności dla niej. Przede wszystkim to co robimy z psem musi być fajne- np. spacer bez szarpania. Oczywiście tez miewam z Edzią problemy, największy to obszczekiwanie ludzi w sytuacjach dziwnych np. rodzic niosący dziecko na barana - tych dwóch głów blisko siebie ona nie jest w stanie ogarnąć, i jeszcze te małe raczki przy głowie , a jak dziecko wrzeszczy, to już całkiem niedobrze, więc zawczasu muszę ją przywoływać, żeby nie obszczekiwała takich ludzi. W podobny sposób reaguje na futrzaste czapki na głowie- nie wie, co to za stworzenie.
Muszę to na serio przepracować, bo zaczyna mnie wkurzać. I nie jest dla mnie tłumaczeniem, bo we wszystkich innych sytuacjach ona jest bez zarzutu, to jest niefajne i mam zamiar to jakoś wyeliminować.

Dotychczas chwaliliśmy się różnymi osiągnięciami, a o problemach z wychowaniem i zachowaniem nie ma za wiele. Myślę, że trzeba dzielić się problemami, zwłaszcza, jeśli udaje się nad nimi zapanować na skutek szkolenia czy innych zabiegów, bo nagle okazuje się, że podobny problem mają inni, a nie znaleźli sami sposobu, żeby sobie z nim poradzić. Ktoś, kto przeczyta te wpisy być może zawczasu zacznie szukać rozwiązań, bo będzie się liczył z możliwością wystąpienia trudnego do okiełznania popędu u swego psa lub możliwością wystąpienia innych "problematycznych zachowań".
Szkolenia są podstawą, zakres to sprawa indywidualna, trzeba to uświadamiać, bo okazuje się , że wcale nie nowicjusze, a stają w punkcie zero i mają chwile zastanowienia: "co mogę/powinnam z tym zrobić, jak ogarnąć mojego psa" i zwykle najpierw trzeba ogarnąć samego siebie.
Marta fajnie, że nie należysz do grona tych, u których wszystko zawsze jest super, niezależnie od tego jak jest naprawdę, a że potrafisz szczerze dzielić się swoimi doświadczeniami

gwellines

Wydaje mi sie ze do kazdego psa nalezy podejsc indywidualnie. Napisalas ze "pies ma byc calkowicie zalezny od przewodnika",co dla mnie nie jest do konca prawda. Sa psy pracujace,ktore MUSZA ocenic samodzielnie sytuacje. Sa psy polnocne ktore MUSZA myslec za przewodnika (wyobrazmy sobie sytuacje w ktorej zaprzeg napotyka na zakamuflowana sniegiem przepasc,pies ja wyczuje,przewodnik nie,co by sie stalo gdyby pies nie odmowil marszu do przodu?),sa w koncu psy,ktorym pozwala sie na fanaberie. Takimi psami sa moje. Nie oczekuje slepego posluszenstwa bo chce miec zywe istoty nie roboty. Wiem ze w niektorych sytuacjach schodze na drugi plan i jakos mnie to nie obraza. Kazdy ma swoj sposob na relacje z psem,nie ma uniwersalnosci.
Jesli chodzi o szkolenie poprzez zabawe uwazam ze nigdy nie jest za pozno na nowe zwroty. Inka,ktora dwa lata swego zycia spedzila "w dzikosci" jest niezwykle pojetna i zawsze chetna do zabawy. Sztuczki szybko ja nudza,woli fresbee,pilke i agility.Nie mecze jej niepotrzbnymi komendami,szanuje jej zainteresowania. Nie myslimy startowac w konkursach poslusznosci ani zamieszczac na Youtubie filmikow. Lola z kolei jest zwierzeciem socjalnym ktore kocha kontakt i zabawe z innymi psami. Sztuczki cyrkowe ma gdzies,nie chce nawet podawac lapki. Trudno. Mimo drastycznych brakow w "wyszkoleniu" moje baby wydaja sie byc szczesliwe a ludzie wala drzwiami z prosba o ulepienie ich psow w podobny sposob. Jaki sposob? Szacunek i milosc - oto sposob.

Dodam jeszcze ze Lola,podobnie jak Edka, obszczekuje wszystko co wychodzi poza ustalone normy;futrzaste czapy,dziwne plaszcze,skuter,ktory zaparkowal na jej trasie przemarszu,ludzi kucajacych czy kulejacych... Pyskata boidupka,nic wiecej:)

Efman

Okazuje sie,że mamy na forum temat wychowanie,polecam
http://www.psyipudle.fora.pl/wychowanie,79/
szczegolnie temat:"tresura smakołykami- chodzenie na smyczy"
i "Pytania o charakter"
wlaśnie przejrzalam.
Warto zwrocic uwagę,jak przez te dwa lata ewoluowali niektorzy wlaściciele(ja z resztą też)

a jeśli chodzi o dyskusję, na temat wychowania i szkolenia naszych pudli,znalazlam taka oto zlotą myśl:
Dobrze wyszkolony Człowiek może być najlepszym przyjacielem Psa. -Corey Ford

Ela

Agnieszka_M

ale nie wymagaj zbyt duzo od psa!
nie zapominaj, ze Edzia to pies, a nie czlowiek!

JA uwazam, ze EDZIA to pies wzorowy!
Kazdy czasami robi cos nie tak, nie ma ludzi nie omylnych, a co dopiero pies????
Moja Florka sama wiesz jaka jest, może wymagałam od niej za mało, ale teraz od kiedy ćwiczymy widzę znaczą poprawę...
Ale do takiego ideału jakim jest Edka pewnie nigdy nie dojdziemy;/

gwellines

Ela,zgadzam sie z Toba calkowicie ze nasze psy nie maja wyzwan pracujacych i ze maja nam sluzyc do umilania czasu,bo sa psami domowymi. Nie ma nic przyjemniejszego jak wyprowadzac psa ulozonego i chcacego sluchac. Podobnie w miejscach publicznych,milo jak np. w restauracji kelnerka szepcze konspiracyjnie "gdyby wszystkie dzieci byly choc w dziesieciu procentach tak grzeczne jak panskie psy..."
psy nam zwracaja co im dajemy,nieprawda?
A najlepszy sposob na koty to przygarnac sobie jednego badz pozwolic Edzi na kontakt z jakims "znajomym". W kazdym razie to podzialalo w przypadku Loli.

Agnieszka_M

Edzia ma 3 koty w domu!

Cheritka

Goldi na podwórku też gania gołębie (chociaz już mniej niż kiedyś) ale w domu ma papugę której nie rusza i papuga je z jego miski i jest ok.
Ale koty też gania, myslę, że dla zabawy, ale narazie odwołanie nie działa, zobaczymy kiedy to się zmieni, bonapewno się zmieni.

ale my przecież mamy psy myśliwskie, to co wymagamy aby nie polowały na koty

Ela

EDusia z kotami żyje suoer, tzn sa to jej interaktywne zabawki. Obdarzają sie wzajemnym zaufaniem, ale jak Edzia chce je pogonić, to kuje nosem dość mocno i kot ucieka, nie ma innej rady, ale jest to ucieczka za zgodą kota. Co rano i po dłuższym niewidzeniu miziaja się o siebie, witają z lubością. W ogrodzie natomiast jak kot ucieka , Edzia goni i ja tu nie mam nic do gadania. Zabawa i tyle, więc żeby nie narażać autorytetu na szwank, nic nie widzę i od Edzi nie wymagam wtedy niczego. Jak chwileczkę pogoni natychmiast sama przychodzi ucieszona od ucha do ucha. Wolę to niż gonitwy na ulicy albo w lesie, nad tym pracujemy, w ogrodzie jest inaczej.

Agusiu dzięki, Florka jest tak mądrą sunią, że tyle posłuszeństwa ile potrzebujesz w mig wypracujecie.

A Duśka fajna jest taka ułożona, czasami na spacerach sprawia wrażenie jakby rozumiała więcej niż tylko komendy, ja jestem zafiksowana na jej punkcie, również dlatego, że tak łatwo się z nią komunikować. Ale jak miałoby być, jeśli jest to pies mojego życia, mój ostatni w dodatku ( takie były założenia ).
Zawsze ze mną, zawsze przy moich nogach, zawsze słuchająca, uważna, gotowa na wszystko. Na spacerach to nie ja jej pilnuję, to ona kontroluje, czy już pora za mną gnać. W Kabatach mogłabym się ani razu nie odezwać tylko maszerować, ona się pilnuje sama. Na Polach Mok. kiedy bawi się z psami wystarczy, że powiem " idziemy", albo "wracamy" i odchodzę, ona po chwili jest przy mnie.
Dlatego tak polecam pracę z psem, jakąkolwiek, od samego początku, jeśli tylko właściciel ma taką możliwość, to nieprawdopodobnie procentuje i sprawia niesamowitą przyjemność. Oczywiście zawsze i ja kątem oka namierzam Dusię dyskretnie, bo przecież to tylko głupiutki piesek i może jej coś odbić, staram się to przewidywać.

CYT: o białym znalezionym pudelku- "Nic nie potrafi , nie wie co to siad, leżeć, zostań..."
Może jest w tak dużym stresie, że nic nie pamięta, a może właściciel nie znalazł czasu ani okazji, żeby zająć się jego szkoleniem i biedny psiak , niewychowany, zaginął ?
Słaba komunikacja z psem nawet do tego może doprowadzić...
Mogło tez być oczywiście zupełnie inaczej, fakt, że biedny psiak szuka domku.
Ale nauczonemu posłuszeństwa pieskowi zawsze jest łatwiej w życiu.

gwellines

Agnieszko,skad moge wiedziec ze Ela ma trzy koty w domu? Podsuwam jedynie sposob jaki bym pomocny przy wychowaniu Loli. Fakt,ze Edzia mimo obecnosci kotow w domu goni je nadal swiadczy o osobliwosci kazdego z psow i koniecznosci podejscia indywidualnego w wychowaniu. O to,ze problem zniknie,wcale sie martwie,Ela wydaje sie posiadac zywe zloto nie psa . Tak mi szkoda ze nie mieszkamy blizej Warszawy,nigdy nie przestane Wam zazdroscic Pol Mokotowskich!

Equus

Moim psom daleko do ideału i wręcz z pewnymi rzeczami się pogodziłam i nie bardzo liczę na to, że to jeszcze zmienię (ale kto wie - mój pies potrafi mnie zaskoczyć - kiedyś nie wierzyłam, że ona mogłaby biegać agiity skoro szkoleniowiec mi powiedział, że nawet na dwór normalnie wychodzić nie będzie i żebym jej kuwetę kupiła -hahaha) ale to co najważniejsze dla mnie to, że są odwoływalne (oprócz małej bo ona to na razie, tak jak pisała dog_master o małym Tymku, dość interesowna jest i jak nic nie mam w kieszeni to się szybko orientuje Razz

).
A co do wychowania to ja nienawidzę jak podlatują do nas obce psy i mnie oraz moje psy obskakują. I dziwię się, że ludzie tego nie rozumieją i mimo, że ja biorę psy na smycz i proszę o zabranie swoich pociech wyskakują z tekstem, że "on nic nie zrobi" (a skąd wie, czy mój nic nie zrobi?) i mało ich obchodzi, że mój pies jest po kontuzji czy też, że ma problem z innymi psami i nie znosi jak obcy pies wparowuje w jego przestrzeń (i takie jedno naskoczenie na mnie cofało nas w "terapii" o dwa tygodnie).
Niestety jedna Pani nauczyła się zabierać swojego bordera dopiero po mojej nieprzyjemnej interwencji w stosunku do jej psa, który doskakiwał do mojej suki (która od kilkunastu tygodni chodziła tylko na smyczy, był świeżo po operacji i był naładowany energią jak dynamit) i łapał za tylne nogi lub tyłek. A pani mi mówiła, że to border więc on nie gryzie...
Swoją drogą ciekawe jak ona by się czuła jakby jakiś dobrze zbudowany paker podbiegał do niej i klepał po plecach krzycząc "buuu!"

gwellines

Equus,coz za niesamowite wyznanie! Musze przyznac ze mnie mocno zastanowilo. Czyli ze nawet gdybys miala zdrowe na ciele i umysle psy rowniez nie tolerowalabys innych? Z podobnym zachowaniem spotkalam sie juz,wlascicelka yorka uznala ze jej pies to nie pies i nie bedzie sie z kundlami obwachiwal. Czy Toba powoduje to samo rozumowanie? Oczywiscie,przykro mi ze wzgledu na ignorancje wlascicieli innych psow jednakze moga,bez zlych intencji,nie wiedziec o Twoich preferencjach. Generalnie psy i psiarze chetnie ze soba rozmawiaja. Genralnie. Hmmm,w sumie,moze nie generalnie. Ja tak mam hi hi. (tutaj,choc mysle ze to powrzechnie przyjety kod,pies na smyczy oznacza pies nie do zabawy,zakaz zblizania sie i jest to respektowane)

Ela

U nas raczej jasne zasady nie obowiązują, rzeczywiście różnych ludzi można spotkać. Edzia w miejscach bezpiecznych biega zwykle luzem, nigdy nie podejdzie do innego psa bez smyczy, jeśli nie widzi sygnałów przyjacielskich z jego strony i jeśli dodatkowo ja jej nie pozwolę. Za to czasami zdarza się że rozpędzony pies, większy biegnie wprost na nią. Wtedy zostawiam jej wybór, albo czeka ale wtedy chroni swój tyłeczek i nachalnemu bardzo psu pokazuje zęby (" ty mnie nie rusz"), albo robi unik i zachowuje bezpieczną odległość. Zdarza się też, że ja staję między gwałtownie biegnącym psem a Edzią i odgradzam go od niej lub odstraszam ( to wtedy gdy nie jestem pewna dobrych intencji ).
Na ogół psy puszczone luzem same się dogadują, często mijają się po prostu rzucając sobie tylko krótkie spojrzenie (" nie mam czasu "), zwykle wtedy gdy spędzają aktywnie czas z właścicielem ( rower, bieganie itp).
Psiakowi udziela się nastrój i lęk człowieka, dobrze, jeśli uda nam się podejść bez emocji do innego psa. Jeśli sami boimy się, że coś złego nastąpi, to psiak tez reaguje nerwowo. Oczywiście, jesli pies jest po chorobie itp. obowiązuje wyjątkowa ostrożność, ale nie licz raczej Equus, że ludzie wykażą zrozumienie.
Jak Edzia miała cieczkę, zdarzało mi się wydzierać zawczasu jak widziałam, że ktoś niefrasobliwie puścił psa, bez kontroli ( "prosze odwołąć psa"). Na ogół jednak widząc psa luzem zatrzymywałam się w bezpiecznej odległości , wówczas osoba idąca naprzeciw przywoływała i zapinała psa. moje zachowanie sugerowało, że coś jest nie halo i lepiej żeby się psy nie spotkały. Kiedy znaleźliśmy się w bliższej odległości tłumaczyłam, że sunia jest w cieczce.
Jeśli jednak jakiś kawaler się przedarł, zawsze oddzielałam Edzie od niego, żeby czuła, że ma we mnie oparcie, że jest bezpieczna.
Z wiekiem ( Edzi ) widzę, że ona wybiera sobie psy do któech ma ochote podejść. Woli egzemplarze mniejsze od siebie lub równe. Ma wybrane rasy i kolory. Ale najlepiej i najfajniej bawi się z pudlami.

Efman

Equus

gwellines

Och,Equus ,przepraszam jesli Cie urazilam,zupelnie niechcacy. Jednak slowo "nienawidze" zbilo mnie z rytmu. Nie porownuje Cie do pani z yorkiem,gdyz u niej "kundel" oznaczalo jakiegokolwiek psa chociazby charcika wloskiego. Aby akcja z zolta wstazka odniosla sukces potrzeba by wlascieciele psow zainteresowali sie psim swiatkiem,co,niestety,nie wydazy sie jutro. Odpowiedzialnych wlascicieli jeszcze jak na lekarstwo,pokutuje przekonanie ze pies to....hmmm,"tylko pies".

bura4

Ela

w piątek na polach spotkałam dwudziestoparoletnią dziweczyne z siedmiomiesięcznym owczarkoniemieckopodobnym chłopczykiem. Pies był w kolczatce!!!! Spytałam czy nie szkoli go, skoro chodzi w kolczatce? powiedziała, że to dlatego, że ciągnie, a na szkolenie pójdzie od wiosny. Pies bedzie miał wtedy juz rok, a już teraz wykazywał zachowania delikatnie dominujące. Kiedy na horyzoncie zobaczył kilka piesków, ruszył w ich stronę, Dziewczyna wołała za nim, prosiła, a on nawet ucha w jej kierunku nie skierował, a co dopiero mówić o spojrzeniu. Pobiegł do psów oczywiście, a jego Pani za nim. ja tez podeszłam w kierunku rozrywkowych psiaków, żeby Edzia mogła sie pobawić. Poradziłam dziewczynie, że jesli nie chce żeby pies ja olewał kompletnie, to niech chociaż na długiej linie go prowadza, żeby wiedział, że nie on tu rządzi. dziewcze na to: ale on zwylke jest grzeczny, tylko do psów ucieka.
Załamać się można!!! Nie ma się co dziwić, że tyle psów ląduje w schroniskach. Ludzie myslą, że wszystko można odkłądać. Pewnie wiele rzeczy sie wypracuje, ale niektórych odpracowac się nie da.

Oczywiście piszę to tylko w kontekście tego onka. Panna nie zdaje sobie sprawy co to jest wychowanie nieokrzesanego rocznego silnego psa.

Marta fajnie, że dokładnie wszystko opisujesz i świetnie, że masz patent na rozładowanie emocji Igora. Jak jeszcze uda Wam się pobawić w agility, to chłopak ze zmęczenia w ogóle zapomni, że suki mogą być do czegoś przydatne. Jak jest zaplanowane to seminarium i gdzie, czy wszyscy będą zaczynać od zera? Życzę, żeby Wam się udało nie tylko zacząć, ale i pociągnąć temat agility, byłoby super. My kolejny tydzień bez treningów, plac zamarzł, w sobotę następne treningowe zawody, dobrze że Fort tak prężnie działa

iraka

Ela

Ja wielokrotnie byłam proszona o nie puszczanie psa, bo pies który właśnie jest bez smyczy nie lubi jak się jego przestrzeń narusza, lub jest terytorialny- to takie modne określenia w kręgach szkoleniowych. Pies po prostu nie nadaje sie do zabawy, bo kąsa i tyle. Spotkałam się nawet z taka sytuacją na treningu, że inne psy musiały zejśc z pola widzenia psa wchodzącego na tor, bo on szału dostawał, jak widział innego psa.

Equus

iraka